ఎందుకంటే.... నేను "కవి"ని

అన్యాయాన్ని సహించలేను...
ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేను.
కాగితాలపై కొలువుతీరిన
అక్షరాన్నై ఆవిష్కృతమౌతాను!

లిక్కరు కిక్కు లో ముంచిన
ఆలోచనల్ని కళ్ళాపిచల్లి
దానిపై తీరిగ్గా
"తూలుతున్న జనజీవనం" అని
ముగ్గులేసి మురుస్తాను

ఆకలిని గూర్చి రాసుకుంటూ..
నా Order ఏది అని అరుస్తాను,
పేదరికాన్ని గురించి మాట్లాడుతూ...
నాకు ఎదురయ్యే వారి బట్టల వాసనల్ని
తప్పుకుంటూ జారుకుంటాను !

కనులతో కామించి,
కలంతో ప్రేమిస్తున్నానని..
అబద్దాలాడిస్తాను!

చలిలో వణికి పోయే...
రోడ్డు మీది దేహాన్ని..
అమాంతం కనులతో తినేసి..
అరిగిన ఆలోచనల్ని అందంగా విసర్జిస్తే..
మూడడుగుల పట్టు శాలువా నా భుజాన...
చప్పట్ల మధ్య మురిసిపోయింది...
ఆ అబద్ధాన్ని మోసుకుంటూ మళ్ళీ..
ఆ చలిలో వణికే తనువుల ముందునుంచే వెళ్తాను...
ఎందుకంటే....
నేను "కవిని"
"క"నిపించని "వి"కారాన్ని !!!!!!